ایزوسیانات بلاک شده:

ایزوسیانات مسدود شده، به محصول واکنش یک پیش پلیمر دی ایزوسیانات یا ایزوسیانات خاتمه یافته اشاره خواهد کرد که در آن عامل ایزوسیانات با یک “عامل مسدود کننده” واکنش داده است. پس از مسدود شدن، دی ایزوسیانات را می توان به پلی ال ها یا گسترش دهنده های زنجیره خاصی اضافه کرد که این مواد در دمای اتاق واکنش نشان نمی دهند. چسبی که با ایزوسیانات مسدود شده فرموله شده است، اساساً یک چسب دو جزئی است که تا زمانی که تا دمای فعال سازی گرم نشود، واکنش نشان نمی دهد. هنگامی که یک چسب با ایزوسیانات مسدود شده همراه با مواد حاوی هیدروکسیل ساخته می شود، چسب ماندگاری خوبی در دمای اتاق دارد. با این حال، پس از گرم شدن تا دمای فعال سازی، چسب می تواند در حدود ۳۰ دقیقه خشک شود. بسیاری از عوامل مسدود کننده پس از انسداد، تبخیر می شوند. اگر واکنش خیلی سریع انجام شود، این می تواند باعث ایجاد فوم در خط اتصال چسب شود. فوم شدن معمولاً یک اثر نامطلوب ناشی از تبخیر عامل مسدود کننده است. این فرآیند می تواند حباب هایی را در خط اتصال چسب ایجاد کند. فوم شدن ممکن است استحکام چسب را کاهش دهد. متیل اتیل کتوکسیم یکی از رایج ترین عوامل مسدود کننده بوده زیرا دارای یکی از پایین ترین دماهای رفع انسداد (حدود ۱۳۵ درجه سانتیگراد) می باشد. فنول دارای دمای رفع انسداد تقریباً ۱۵۰ درجه سانتیگراد است اما امروزه به دلیل سمیت کمتر مورد استفاده قرار می گیرد. با این حال، مزیت آن این است که تبخیر نشده، بلکه به عنوان یک نرم کننده عمل کرده و ممکن است در برخی موارد به عنوان یک تقویت کننده چسبندگی نیز عمل کند.