روش‌های شیمیایی جدید برای تولید فوم‌های پلی‌یورتان تجدید‌پذیر 🧪

بدون آن، جهان ممکن است کمی کمتر نرم و کمی گرمتر باشد. لباس‌های تفریحی ما ممکن است آب کمتری بریزند. کفی‌های کفش‌های کتانی ما ممکن است همان قوس درمانی را نداشته باشند. دانه بندی چوب در مبلمان ساخته شده ممکن است “سریع ایجاد نشود”.
در واقع، پلی‌یورتان یک پلاستیک رایج در کاربردهای مختلف از فوم‌های قابل پاشیدن گرفته تا چسب‌‌ها و الیاف مصنوعی لباس به یکی از اصلی‌ترین اجزای قرن بیست و یکم تبدیل شده است و امکانات، راحتی و حتی زیبایی را به جنبه‌های متعدد زندگی روزمره اضافه می‌کند.
انطباق پذیری کامل این ماده که در حال حاضر عمدتاً از فرآورده‌های فرعی نفتی ساخته می‌شود، پلی‌یورتان را به پلاستیکی مناسب برای طیف وسیعی از محصولات تبدیل کرده است. امروزه سالانه بیش از ۱۶ میلیون تن پلی‌یورتان در جهان تولید می شود.
فیل پینکوس، شیمیدانی که اخیراً پس از نزدیک به ۴۰ سال تحقیق از آزمایشگاه ملی انرژی های تجدیدپذیر (NREL) بازنشسته شده است، می گوید: “بسیاری از جنبه‌های زندگی ما توسط پلی‌یورتان لمس نمی‌شود.”
اما Pienkos که شغلی را با تحقیق در مورد روش‌های جدید برای تولید سوخت‌ها و مواد مبتنی بر پایخ زیستی ایجاد کرد، گفت که فشار فزاینده‌ای برای بازنگری در نحوه تولید پلی‌یورتان وجود دارد.
او گفت: “روش‌های کنونی عمدتاً بر مواد شیمیایی سمی و نفتی غیرقابل تجدید متکی هستند. ما می‌خواستیم پلاستیک جدیدی با تمام خواص مفید پلیمر معمولی بسازیم، اما بدون عوارض جانبی زیست محیطی پرهزینه.”
آیا ممکن بود؟ نتایج آزمایشگاه کاملاً مثبت است.