پوشش پلییورتان یک لایه پلییورتانی است که به منظور محافظت از سطوح مختلف روی آنها اعمال میشود. این پوششها به محافظت از بسترها در برابر انواع خوردگی، هوازدگی، سایش و سایر فرآیندهای تخریبی کمک میکنند. پلییورتان نوعی پلیمر است که از واحدهای تکراری کاربامات تشکیل شده است. این ماده پلیمری همچنین دارای طبیعت گرما سخت میباشد. به عبارت دیگر، در هنگام حرارت دادن به جای ذوب شدن میسوزد. یکی دیگر از ویژگیهای پوششهای پلییورتان سفارش محور بودن آن با سلیقه مشتری است. این پوشش را میتوان به صورت براق، مات و یا شفاف فرموله کرد.
در حالی که ممکن است پوششهای پلییورتان از نظر ظاهری شبیه به سایر پوششها (مانند اپوکسی) باشند، اما دارای چندین ویژگی متمایز هستند که آنها را برای استفادههای خاص ایده آل میسازد. در عین حال که پوششهای پلییورتان نسبتا بادوام هستند، اما نرمتر و کشسانتر از همتایان اپوکسی خود میباشند. این ویژگی باعث میشود که کفپوشهای پلییورتان گزینهای ایدهآل برای کاربرد در فرمولاسیون رنگهای ترافیکی با قابلیت استفاده در ترافیکهای متوسط تا سنگین و عابران پیاده باشند. کاهش سختی کفپوشهای پلییورتان منجر به ایجاد خاصیت فنری خفیف در آنها میشود که به آنها اجازه میدهد گزینهای مناسب برای اتلاف نوسانات ضربهای شدید باشند. این پایداری مطلوب همچنین باعث میشود که رنگهای پلییورتان در برابر سایش مقاومت بیشتری داشته و کمتر در معرض فرورفتگی و خط و خش قرار گیرند.
مقایسه پوششهای پلییورتان و اپوکسی
یکی از مزایای قابل توجه پوشش پلییورتان زمان پخت نسبتا سریع آن در مقایسه با پوشش اپوکسی است. کف پوشیده شده با پلییورتان میتواند در کمتر از ۲۴ ساعت بدون هیچگونه فرآیند اضافی آماده بهرهبرداری شود. از سوی دیگر، پوششهای اپوکسی قبل از آماده شدن برای استفاده، حداقل به هفت روز زمان پخت نیاز دارند. پوششهای اپوکسی در برابر طیف وسیعی از مواد شیمیایی تهاجمی مانند اسید سولفوریک مقاومت بیشتری دارند. با این حال، پوششهای پلییورتان مقاومت بالایی در برابر اسید لاکتیک از خود نشان می دهند که آنها را برای استفاده به عنوان پوشش کف در صنایعی که با تولید محصولات لبنی سروکار دارند، ایده آل میسازد. پوششهای پلییورتان همچنین به توانایی چسبیدن به طیف گستردهای از سطوح و در طیف وسیعی از دماها شناخته شدهاند.
مشکلات پوششهای پلییورتان
در حالی که پوششهای پلییورتان برای کاربردهای متعدد ایده آل هستند، اما استفاده از آنها در برخی موارد با مشکلاتی همراه است. یکی از مشکلات اصلی پوششهای پلییورتان حساسیت آنها به رطوبت است. هنگامی که پوششهای پلییورتانی در معرض رطوبت قرار میگیرند، حبابهایی در آنها ایجاد میشود که لکهها و عیوب نامناسبی را روی سطح برجا میگذارد. به دلیل این ضعف، پوششهای پلییورتان برای مناطق مرطوب و دارای رطوبت بالا مناسب نیستند. پوششهای پلییورتان همچنین طول عمر محدودی دارند، به گونهای که پوشش برای مدت محدودی ویسکوز باقی میماند و پس از آن دیگر قابل استفاده نیست. به این ترتیب، همزدن اجزاء و اعمال پوشش باید به خوبی توسط کارکنان آموزش دیده و مجرب به کار گرفته شود. قرار گرفتن در معرض اشعه ماوراء بنفش همچنین میتواند باعث تخریب پوشش پلییورتان گردد. بنابراین، کاربرد آنها در مناطقی که پوشش در معرض تابش مستقیم نور UV قرار دارد، محدود میشود.
رنگهای پلییورتانی واکنشپذیر و غیر واکنشپذیر
پوششهای پلییورتانی مورد استفاده در صنعت رنگ به دو دسته واکنشپذیر و غیر واکنشپذیر طبقهبندی میشوند. پوششهای پلییورتانی به دو صورت وجود دارند. سیستمهای دو جزئی که از یک جزء پلی ایزوسیانات و یک جزء پلیال یا پلیآمین تشکیل شدهاند که قبل از کاربرد و پخت در دمای اتاق مخلوط میگردند. سیستمهای تک جزئی که به عنوان یک فیلم در معرض رطوبت، اکسیژن یا گرما قرار گرفته و پخت میگردند. پخت در پوششهای پلییورتان واکنشپذیر عموماً به دلیل واکنش پلیالها و ایزوسیاناتهای شاخهدار یا از طریق تشکیل پیوندهای آلوفانات و بیوریت انجام میگیرد. تشکیل اتصالات عرضی علاوه بر اینکه سختی و مقاومت در برابر سایش را افزایش میدهند، مقاومت در برابر آب، حلالها، هوازدگی و دما را بهبود میبخشند. با این حال، در صورت ایجاد اتصالات عرضی بیش از حد، انعطافپذیری پوششهای پلییورتانی ضعیفتر و محدودتر میگردد.
سیستم | نوع | توضیحات |
---|---|---|
واکنش پذیر | قابل پخت در کوره | پوششهای پلی یورتانی قابل پخت در کوره مشابه سیستمهای دوجزئی هستند، با این تفاوت که شامل یک مخلوط تک بستهای پایدار از ایزوسیانات بالکشده با پلیال یا پلیآمین هستند. ایزوسیانات پس از حرارت داده شدن از حالت بالکشده خارج می- گردد و در نتیجه واکنش آن با پلی ال پخت انجام میشود. این پوشش های بیش از ۱۰ ٪از کل پوششهای پلی یورتان را در بر میگیرد. |
قابل پخت با رطوبت | پوششهای پلی یورتان قابل پخت با رطوبت تک جزئی بوده و شامل پیش پلیمر با وزن مولکولی باال و دارای ایزوسیانات آزاد کم هستند که در واکنش با رطوبت هوا از طریق تشکیل پیوندهای اوره پخت میگردند. این خانواده از پوششها تقریباً ۵ درصد از کل یورتان مصرفی به عنوان رنگ را تشکیل می دهند. | |
واکنش ناپذیر | غیر ایزوسیاناتی | فرمولهای واکنشناپذیر غیرایزوسیاناتی شامل الکهای مبتنی بر پلی یورتان ترموپالستیک، پراکندههای آبی پلی یورتان، روغنها و آلکیدهای یورتان و نیز پلییورتانهای پختشده با تابش هستند. اساس تمام سیستمهای واکنشناپذیر ذکر شده بر این اصل مشترک هستند که ایزوسیاناتها در طول کاربرد واکنشی از خود نشان نمی دهند. |
بدون دیدگاه