ایزوسیانات اشباع نشده و به راحتی با ترکیبات حاوی اتم های هیدروژن فعال واکنش می دهند. از این رو، دی ایزوسیانات ها به راحتی با آب، الکل ها، آمین ها و غیره واکنش داده می شوند. دی ایزوسیانات ها اگر با الکل واکنش دهند، کاربامات ها را تشکیل می دهند. NHCOO–)) ایزوسیانات ها در ساخت فوم ها، الیاف، پوشش های رنگی، الاستومرها و کاربردهای عایق استفاده می شوند. ایزوسیانات های با وزن مولکولی کمتر در دمای اتاق تبخیر شده و خطر استنشاق بخار ایجاد می کنند. از سوی دیگر، ایزوسیانات ها با وزن مولکولی بالاتر در دمای محیط به آسانی تبخیر نمی شوند، با این حال، در صورت گرم شدن، خطراتی ایجاد می کنند. ایزوسیانات ها محرک پوست، چشم، ریه و دستگاه گوارش هستند. آن ها همچنین باعث آسم شدید شده که در برخی موارد کشنده بوده است. ایزوسیانات ها همچنین می توانند باعث درماتیت تماسی (هر دو نوع تحریک کننده و آلرژیک) و پنومونی حساسیتی شوند. پرمصرف ترین ایزوسیانات ها دی ایزوسیانات ها و پلی ایزوسیانات هایی بوده که بیش از دو گروه ایزوسیانات دارند. شناخته شده ترین ایزوسیانات ها مانند متیلن دی فنیل دی ایزوسیانات(MDI)، هگزامتیلن دی ایزوسیانات(HDI)، تولوئن دی ایزوسیانات(TDI)، ایزوفورون دی ایزوسیانت(IPDI)، متیلن بیس سیکلوهگزیل ایزوسیانت هستند.
مطالعه بیشتر : ایزوسیانات بلاک شده
MDI:
متیلن دی فنیل دی ایزوسیانات (MDI ) یک واسطه شیمیایی پرکاربرد بوده که در ساخت انواع مواد پلی یورتان استفاده می شود و تولید جهانی تخمین زده شده آن بیش از ۵ میلیون تن در سال است. این ماده با آب – حتی با بخار آب موجود در هوا – بسیار واکنش‌پذیر بوده که به خاطر خطرات بالقوه ای که برای سلامتی ایجاد می کند، کنترل و نگهداری بسیار دقیقی در طول ساخت، حمل و نقل، فرمولاسیون و کاربرد نیاز دارد. این اقدامات کنترلی تضمین می‌کند که تنها بخش ناچیزی از حجم بزرگ تولید می‌تواند در محیط منتشر گردد. واکنش MDI با آب (هیدرولیز) موجود در هوا و خاک، ماده را به پلی اوره های بی اثر جامد تبدیل می کند. پلی اوره ها در محیط پایدار بوده و در زمان دفع هیچ تاثیر نامطلوبی بر فرآیندهای جابجایی زباله های خانگی، دفن زباله ها یا سوزاندن آن ندارند. اکثر MDI به شکل مایع چسبناک متراکم به نام “MDI پلیمری pMDI) )” تولید و مورد استفاده قرار می گیرد که حاوی حدود ۵۰ درصد وزنی از ماده ۴,۴′-MDI و مقادیر فزاینده ای از همولوگ های ۴،۳-MDI است.
TDI:
تولوئن دی ایزوسیانات TDI) ) یک ترکیب آلی با فرمول CH3 C6 H3 (NCO)2 است. دو تا از شش ایزومر مهم از نظر تجاری ۲،۴-TDI و ۲،۶-TDI هستند. ۲،۴-TDI در حالت خالص تولید می شود، اما TDI اغلب به عنوان مخلوط های ۲۰/۸۰ و ۳۵/۶۵ از ایزومرهای ۲،۴ و ۲،۶ به بازار عرضه می گردد. این ماده در مقیاس بزرگ تولید شده و ۱/۳۴ درصد از بازار جهانی ایزوسیانات را به خود اختصاص داده است و تنها پس از MDI در رتبه دوم قرار دارد. همه ایزومرهای TDI بی رنگ بوده، اگرچه نمونه های تجاری ممکن است زرد به نظر برسند. ۲،۴-تولوئن دی ایزوسیانات در درجه اول به عنوان یک واسطه شیمیایی در تولید محصولات پلی یورتان استفاده می گردد. ۲،۴-تولوئن دی ایزوسیانات در تماس های کوتاه مدت و مزمن (دراز مدت) بسیار سمی است. مواجهه حاد با سطوح بالای ۲،۴ تولوئن دی ایزوسیانات در انسان، از طریق استنشاق، منجر به تحریک شدید پوست و چشم شده و بر سیستم های تنفسی، گوارشی و عصبی تأثیر می گذارد. قرار گرفتن در معرض استنشاق مزمن با ۲،۴-تولوئن دی ایزوسیانات در انسان منجر به کاهش قابل توجهی در عملکرد ریه در کارگران شده است، واکنشی شبیه به آسم که با خس خس سینه و تنگی نفس مشخص می شود.
بدون دیدگاه