مروری بر پیشرفت‌های اخیر در فرآیندهای جداسازی شکر و پلی‌ال
سیستم‌های دو فاز آبی (ATPS) به طور گسترده‌ای برای جداسازی محصولات مختلف بیومولکول‌ها و همچنین محصولات مشتق شده شیمیایی استفاده می‌شود. بیشتر ATPSها فرآیندهای جداسازی حل شونده هستند که از املاح مانند نمک‌ها، قندها، کربوهیدرات‌ها و پلی‌ال‌ها به عنوان عوامل جداکننده فاز (PSA) استفاده می‌کنند. در میان آنها، حل کردن با استفاده از قندها و پلی‌ال‌ها یک روش جداسازی فازی نسبتاً جدید در مقایسه با نمک‌زدایی است. ATPS بر پایه شکر پلی‌ال به دلیل استفاده از املاح پایدار و غیرخورنده بهتر از سایر روش‌های ATPS است. این مقاله کاربردهای مختلف روش‌های حل‌سازی بر پایه شکر و پلی‌ال (شامل حلال‌ها) گزارش‌شده در ۱۰ تا ۱۲ سال گذشته، پارامترهای مؤثر بر آنها، مکانیسم احتمالی و پیشرفت‌های اخیر در این منطقه را بررسی می‌کند. علاوه بر این، عملکرد عوامل جداکننده فاز مختلف، حلال‌های مختلف و تأثیر آن بر استخراج نیز بررسی می‌شود. علاوه بر این، چالش‌های موجود در فرآیندهای حل‌کردن بر پایه شکر پلی‌ال و دامنه تحقیقات بیشتر نیز مورد بحث قرار می‌گیرد.
مطالعه بیشتر :مزایای استفاده از پانل‌های دکوراتیو پلی‌یورتان چیست؟
بدون دیدگاه