آیا عایق ضد حریق امکان پذیر است؟
عایق کاملا نسوز امکان پذیر نیست و در بیشتر موارد عایق ضد حریق دقیق تر است. طیف گسترده ای از گزینه های عایق وجود دارد که نمی سوزند و می توانند در برابر درجه حرارت بالا مقاومت کنند. جلوگیری از عبور دود و شعله نیز مهم است. در ساختمان های جدید، قوانین سختگیرانه ای در مورد استفاده از عایق های مقاوم در برابر آتش، به ویژه در ساختمان های بزرگتر مانند برج ها وجود دارد. به طور کلی نرخ آتش گیری ساندویچ پانل های پلی یورتانی در صنعت به ۳ دسته ی B1، B2 و B3 تقسیم بندی می شود. مواد اولیه فوم پلی یورتان به مواد سیاه و سفید تقسیم شده که نسبت متفاوت مواد خام سیاه و سفید عملکرد متفاوت آتش ساندویچ پانل پلی یورتان را تعیین می کند. به طور کلی، عدم آتش گیری درجه B1 بهترین است و پس از آن B2 و B3 قرار دارند. به طور کلی دو نوع ساندویچ پانل پلی یورتانی در بازار موجود هست. PUR و PIR از نظر ترکیب شیمیایی به هم نزدیک بوده، اما از نظر عملکرد متفاوت هستند. برخی از ویژگی‌هایی که آن‌ها را شبیه می‌سازد این است که، هر دو سبک وزن با رسانایی حرارتی کم هستند و بنابراین با کاهش قابل توجه نیاز انرژی مرتبط با گرمایش و سرمایش، به بهبود بهره‌وری انرژی ساختمان‌ها کمک می‌کنند. فوم‌های PUR اساساً با واکنش یک جزء “پلی ال” و یک جزء “ایزو” ساخته می‌شوند که در آن گروه‌های OH جزء پلی‌ال به طور شیمیایی گروه‌های NCO جزء iso را متعادل کرده و پیوندهای یورتان را تشکیل می‌دهند. در فوم های PIR، اجزای iso در واکنش های تریمریزاسیون با یکدیگر واکنش داده و ایزوسیانورات ها را تشکیل می دهند. ایزو اضافی با پلی ال واکنش می دهد و پیوندهای یورتان را تشکیل می دهد. PUR و PIR ویژگی های عایق یکسانی دارند. آن ها هر دو مواد عایق بسیار کارآمدی هستند. تفاوت این دو در رفتار آن ها، نسبت به آتش است. PUR در برابر آتش عملکرد ضعیفی دارد، در حالی که PIR می تواند در برابر آتش عالی عمل کند.
احتراق:
احتراق به تمایل یک ماده به سوختن در اثر آتش سوزی یا واکنش شیمیایی گفته می شود. یک ماده قابل اشتعال ماده ای است که به راحتی آتش می گیرد. در زیر طبقه بندی استاندارد بریتانیا برای محصولات آورده شده است.
ساندویچ پانل PIR:
PIR یک اصطلاح مختصر پرکاربرد برای «پلی ایزوسیانورات» است که یکی از کارآمدترین مواد عایق موجود در صنعت امروز را از نظر حرارتی به ما ارائه می دهد. مانند سایر مواد آلی، از زنجیره های هیدروکربنی پیچیده تشکیل شده است و به عنوان ماده “قابل احتراق” طبقه بندی می گردد. با این حال، مشکل این است که عایق قابل احتراق اصطلاحی است که برای انواع محصولات عایق به کار می رود، که بسیاری از آن ها معمولاً در سراسر صنعت استفاده می شوند، اما ویژگی های عملکرد PIR را ندارند، به ویژه عایق های پلی یورتانPUR، و عایق های مبتنی بر پلی استایرن.
مطالعه بیشتر: مهم ترین مواد اولیه تولید فوم های پلی یورتان
کیفیت و عملکرد محصولات PIR بسته به استاندارد تولید، ترکیب دقیق مواد و زمینه ای که در آن استفاده می شود، تفاوت هایی دارد، بنابراین مهم است که به دنبال گواهینامه های مناسب باشید. PIRیک ماده پلیمری ترموست است که از ترکیب ایزوسیانات ها و پلی ال ها به دست آمده است. فرآیند تولید یک واکنش شیمیایی متقابل ایجاد کرده که منجر به تولید یک ماده محکم و ریجید می شود، که هنگام گرم شدن ذوب نمی گردد. در مقایسه، یک ماده ترموپلاستیک، مانند پلی استایرن یا پلی اتیلن، در اثر حرارت نرم شده و تبدیل به مایع می گردد. واکنش شیمیایی ترکیب پلی‌ال مایع و ایزوسینات‌ها، فوم مرطوب و چسبناکی تولید می‌کند که سپس در طول فرآیند تولید سخت شده و سفت می‌گردد. PIR بخشی از محصول ساندویچ پانل است که به پانل خواص حرارتی عالی می بخشد، علاوه بر این به عملکرد ثابت ساختاری و مقاومت در برابر آتش سوزی آن کمک می کند.
هنگامی که ما در مورد محصولات عایق قابل احتراق صحبت می کنیم، ممکن است مردم بر این باور باشند که همه آن ها یکسان عمل می کنند. در واقع، این دور از واقعیت است، بنابراین شاید لازم باشد دو اصطلاح دیگر را در اینجا مطرح کنیم. “قابل احتراق” و “قابل اشتعال”. این دو کلمه غالباً به جای یکدیگر استفاده شده اند که باعث سردرگمی شده است. در حالی که هر دو از نظر فنی به این معنی هستند که قادر به سوزاندن هستند، تفاوت بین این دو وجود دارد. احتراق یک اصطلاح عمومی است که به این معنی است که مواد می توانند تحت شرایط خاص مشتعل شوند. از سوی دیگر، “اشتعال پذیر” زیرمجموعه ای از مواد قابل احتراق است که به این معنی است که آن ها فرارتر هستند، می توانند به راحتی مشتعل شوند و پس از قرار گرفتن در معرض شعله، شعله را حفظ کنند.
کلاس بندی نرخ آتش گیری بر اساس استاندارد DIN 4102:
در استاندارد DIN 4102، A مخفف غیر قابل اشتعال وB برای مواد قابل اشتعال استفاده می گردد. کلاس B مربوط به فوم PU بوده که سپس به سطوح زیر تقسیم می شود:
B1 = قابلیت اشتعال کم
B2 = اشتعال پذیری معمولی
B3 = قابلیت اشتعال بالا
فوم های ساختمانی که به عنوان فوم های PU کم اشتعال برای پر کردن و آب بندی اتصالات ساخته شده اند معمولاً فوم های ضد حریق نامیده می شوند. آن ها باید با الزامات رفتار آتش سوزی DIN 4102 مصالح ساختمانی و کلاس B1 مطابقت داشته باشند. اکثر فوم ساختمانی که فروخته می شوند با کلاس مصالح ساختمانی B2 مطابقت دارند. این بدان معناست که طبق مشخصات DIN 4102-1 قابلیت اشتعال معمولی دارند. آن ها را می توان در سرتاسر ساختمان جدا از مکان هایی که دارای الزامات ویژه حفاظت در برابر آتش هستند استفاده کرد. در موارد نادر، فوم های PU-B3که به راحتی قابل اشتعال هستند، در فروشگاه های خرده فروشی فروخته می شوند. استفاده از این فوم های PU-B3برای پروژه های ساختمانی ممنوع است.
مصالح ساختمانی B1 به عنوان مواد خود خاموش شونده در نظر گرفته می شوند. وقتی این مواد مشتعل شوند، اگر منبع گرمایی خارجی وجود نداشته باشد، آتش به سرعت خاموش می گردد. کلاس مصالح ساختمانی B2، آتش حتی پس از حذف منبع به سوختن ادامه خواهد داد، یعنی یک ورق فوم مشتعل پس از حذف منبع حرارت به سوختن ادامه می دهد. مصالح ساختمانی کلاس B3بسیار قابل اشتعال هستند. در برخی موارد ممکن است یک جرقه برای ایجاد آتش سوزی کافی باشد. ورق های این کلاس مصالح ساختمانی هنوز در بسیاری از اتاق های تمرین موسیقی یا استودیوهای صدا نصب می گردد.
بدون دیدگاه