دی ایزوسیانات های آلیفاتیک (ADI) مواد شیمیایی واسطه ای هستند که عمدتاً برای ساخت محصولات پلی یورتان (PU )، پوشش های بادوام، چسب ها، درزگیرها و الاستومرها و … مورد استفاده بسیاری از مشاغل و مصرف کنندگان در سراسر جهان هستند. ADI ها معمولاً مستقیماً برای استفاده مصرف کننده فروخته نمی شوند. در عوض، آن ها عمدتاً به مشتریان صنعتی فروخته شده که از آن ها برای ساخت رزین های مورد استفاده در منسوجات، رنگ، چسب ها یا سخت کننده ها در طول فرآیندهای تولید استفاده می کنند. دی ایزوسیانات های آلیفاتیک عمدتاً در رنگ ها و پوشش های سطحی مانند: خودرو و کامیون ها و همچنین در پوشش های صنعتی، استفاده می شوند. به عنوان مثال، پوشش های بادوام ساخته شده با ADI می تواند هواپیماهای نظامی، تجاری و مسافربری را در برابر آسیب اشعه ماوراء بنفش محافظت کنند. آن ها اغلب برای ساختن پوشش های مورد نیاز برای مبارزه با شرایط سخت، مانند کاربردهای نظامی، دریایی یا زیرساختی (به عنوان مثال پل) استفاده می شوند. آنها بخشی از خانواده دی ایزوسیانات ها (DII ) از مواد شیمیایی بوده که از اواخر دهه ۱۹۴۰ مورد استفاده قرار گرفته اند. دی ایزوسیانات ها به دو نوع دی ایزوسیانات های آلیفاتیک و دی ایزوسیانات های آروماتیک تقسیم می شوند. بسیاری از محصولاتی که ما هر روز به آن ها تکیه می کنیم، از طریق استفاده از پلی یورتان هایی که توسط دی ایزوسیانات ها ممکن شده است، ایمن تر و راحت تر هستند.
ایزوسیانات ها دسته ای از مواد شیمیایی بسیار واکنش پذیر هستند که به طور گسترده در تولید فوم های پلی یورتان، پوشش ها، چسب ها و الاستومرها استفاده می گردند. به دلیل توانایی آن ها در ایجاد پیوندهای قوی با گروه های هیدروکسیل و در نتیجه تشکیل پلیمرهای پلی یورتان، نقش مهمی در کاربردهای مختلف صنعتی ایفا می کنند. در بین انواع مختلف ایزوسیانات ها، ایزوسیانات های آلیفاتیک و آروماتیک به دلیل خواص متمایز، کاربردها و روش های تولید مورد توجه هستند.
از دی ایزوسیانات های آلیفاتیک در مقایسه با آروماتیک در مقادیر کمتری استفاده می گردد. در مجموع، ADI ها کمتر از پنج درصد از مصرف کلی ایزوسیانات در صنعت پلی یورتان را نشان می دهند. ADI ها اغلب برای تشکیل پلی ایزوسیانات ها واکنش داده که به عنوان بلوک های ساختمانی عمل می کنند تا پوشش های پلی یورتان، درزگیرها، چسب ها و الاستومرها با ثبات رنگ و بادوام را تشکیل دهند. این پوشش ها و الاستومرها می توانند ظاهر محصول را به میزان قابل توجهی بهبود بخشند، طول عمر آن را افزایش داده و مقاومت بالایی در برابر سایش و UV ارائه نمایند.
تفاوت های ایزوسیانات آلیفاتیک و آروماتیک:
۱. ساختار شیمیایی: ایزوسیانات های آلیفاتیک، حاوی گروه های هیدروکربنی آلیفاتیک (با زنجیره مستقیم یا شاخه ای) بوده و گروه ایزوسیانات (-NCO ) به این زنجیره های آلیفاتیک متصل است. نمونه های رایج عبارتند از هگزامتیلن دی ایزوسیانات (HDI ) و ایزوفورون دی ایزوسیانات (IPDI). از طرف دیگر ایزوسیانات های آروماتیک دارای یک حلقه آروماتیک (به عنوان مثال حلقه بنزن) همراه با گروه ایزوسیانات هستند. تولوئن دی ایزوسیانات (TDI ) و متیلن دی فنیل دی ایزوسیانات (MDI) نمونه های برجسته ای از این مواد هستند.
۲. واکنش پذیری و پایداری: ایزوسیانات های آلیفاتیک عموماً واکنش پذیرتر بوده و پایداری بهتری در برابر اشعه ماوراء بنفش نسبت به همتایان آروماتیک خود دارند. این موضوع باعث می شود آن ها برای کاربردهایی که ثبات رنگ و مقاومت در برابر زرد شدن اهمیت دارد، مانند پوشش های فضای باز، مناسب باشند. ایزوسیانات های آروماتیک واکنش پذیری بالاتری نسبت به گروه های هیدروکسیل نشان داده و اغلب به کاتالیزور کمتری برای شروع پلیمریزاسیون نیاز دارند. با این حال، آن ها بیشتر مستعد تخریب اشعه ماوراء بنفش بوده و به مرور زمان در معرض نور خورشید زرد می شوند.
۳. کاربردها: ایزوسیاناتهای آلیفاتیک در پوششهای فضای باز، پوششهای شفاف خودرو و سایر موقعیتهایی که حفظ رنگ و مقاومت در برابر اشعه ماوراء بنفش حیاتی است، کاربرد دارند. ایزوسیاناتهای آروماتیک معمولاً در تولید فومهای سفت و انعطافپذیر، الاستومرها، چسبها و پوششها برای کاربردهای داخلی که پایداری UV اهمیت چندانی ندارد، استفاده میشود.
دی ایزوسیانات های آلیفاتیک چگونه استفاده می شوند؟
دی ایزوسیانات های آلیفاتیک عمدتاً برای ساخت رزین های مورد استفاده در رنگ و پوشش های سطحی مورد استفاده در صنایع چسب، خودرو، دریایی و هواپیما استفاده می شود. پوشش های تهیه شده با ADI می توانند مقاومت بسیار خوبی در برابر مواد شیمیایی و سایش داشته باشند. آن ها همچنین ویژگی های مقاوم در برابر آب و هوا، از جمله حفظ براقیت و مقاومت در برابر زرد شدن را نشان می دهند.
بدون دیدگاه