یکی از چالش های فعلی و آینده در صنایع الکترونیک، توسعه مواد چند منظوره مناسب است که بتوانند بطور همزمان چندین پارامتر مانند انعطاف پذیری، سبکی، رسانایی، اثرات زیست محیطی و هزینه تولید را در نظر بگیرند. مواد پلیمری مورد استفاده در صنعت الکترونیک، یک حوزه فناوری جدید و با پتانسیل بالا را تشکیل می دهد که می تواند راه را برای بسیاری از کاربردها و محصولات جدید هموار کند. این نوشتار بطور خلاصه بر کاربردهای الکترونیکی پلی یورتان و کامپوزیت های آن تمرکز دارد.
پلی یورتان در صنعت الکترونیک
در عصر الکترونیک مدرن، دستگاه های چند منظوره روز به روز در حال پیشرفت هستند. چند منظوره بودن برای پایه یا زیروندهای۱ سخت و مسطحِ مرسوم در تولیدات الکترونیکی تقریبا غیر ممکن است. توجه زیادی به یافتن راهی جایگزین برای ساخت قطعات الکترونیکی روی پایه های مختلف بویژه انواع انعطاف پذیر، معطوف شده است. ادغام قابلیت های الکترونیکی در اشیاء روزمره می تواند مزایای آنها را برای کاربر بهبود بخشیده و باعث ایجاد کاربرد های جدیدی مانند نمایشگرهای انعطاف پذیر، آنتن های انعطاف پذیر و کانفورمال، ترانزیستور های لایه نازک، سنسور ها، محرکها۲ ، سلول های خورشیدی، دستگاههای ذخیره سازی انرژی انعطاف پذیر، لباسهای الکترونیکی و… شود. پلی یورتان ها موادی با کارایی بالا هستند که بطور گسترده مورد استفاده قرار گرفته و دارای خواص منحصر به فردی از جمله افزایش طول عالی و مقاومت در برابر ضربه بالا، خاصیت ارتجاعی خوب، مقاومت عالی در برابر دمای پایین و زیست سازگاری هستند. آنها در محدودهای از کاربردهای مختلف از فوم سخت بعنوان عایق در دیوارها، سقفها و لوازم خانگی گرفته تا فوم انعطاف پذیر در مبلمان، بعنوان درزگیر، چسب و پوشش، تجهیزات پزشکی و نیز در تولید کفش مورد استفاده قرار میگیرند. پلییورتانها پلیمرهای ترموپلاستیک یا ترموست هستند که از پلیایزوسیاناتها با حداقل یک گونه دیگر حاوی هیدروژن فعال مانند پلی الها، پلیآمینها، پلی استرهای دارای انتهای هیدروکسیل و یا پلیکربناتها تشکیل میشوند.
پلییورتان و کامپوزیتهای آن که با پرکنندههای رسانای مختلف از جمله کربن بلک، گرافیت، ذرات فلزی، نانولولههای کربنی و گرافن پر شدهاند، بعنوان مخلوطهای پلیمری رسانا برای کاربردهای مختلف الکترونیکی استفاده میشوند. کامپوزیتها و مخلوطهای پلییورتان کاربردهای گستردهای در الکترونیک و اپتوالکترونیک۳ دارند. کاربردهای این موارد شامل حسگرها، محرکها، محافظ EMI۴ ، الکترولیتها برای ابرخازنها، اتلاف الکترواستاتیک و کاربردهای حافظه شکلی است. مدارهای چاپی در صنعت الکترونیک در حال پیشرفت هستند؛ پلییورتان و چسبهای مبتنی بر کامپوزیتهای آن در تهیه مدارهای الکتریکی چاپی و انعطافپذیر نیز مورد کاربرد هستند.

۱ کاربردهای حافظه شکلی
پلیمرهای حافظهدار شکلی۵ موادی هوشمند و حساس به محرک هستند که توانایی تغییر شکل زیاد با قابلیت بازیابی را در اثر اعمال یک محرک خارجی دارند. تحقیقات گستردهای در مورد SMPها با محرکهای خارجی مختلف مانند گرما، الکتریسیته، نور، مغناطیس، رطوبت و حتی تغییر در مقدار pH در حال انجام است. تحقیقات بینالمللی زیادی روی پلیمرهای حافظهدار شکلی از زمان کشف آنها در سال ۱۹۸۰ انجام شده است. این پلیمرها برای داشتن عملکرد مناسب باید از دو بخش تشکیل شده باشند؛ یکی از آنها باید بسیار الاستیک باشد و دیگری باید بتواند سختی خود را در اثر یک محرک خاص که میتواند یک سوئیچ مولکولی۶ یا یک دامنه حساس به محرک۷ باشد، کاهش دهد. هنگامی که در معرض یک محرک مناسب قرار میگیرند، عمل سوئیچ/انتقال آغاز شده و آزادی انرژی کرنشی ذخیره شده در شکل موقت منجر به بازیابی شکل میشود. SMPها و کامپوزیتهای آنها میتوانند پس از تغییر شکل بزرگ، هنگامی که در معرض هر محرک خارجی مناسبی قرار میگیرند، شکل اصلی خود را بازیابی کنند.
پلیمرهای حافظهدار شکلی و کامپوزیتهای آنها در کاربردهای مختلفی از جمله ساختارهای قابل گسترش فضایی (مانند لولاها، خرپاها، آینهها و بازتابندهها)، پوستههای تغییر شکلدهنده مورد استفاده برای بالهای تاشو در هواپیما، ابزارهای زیستپزشکی (مانند استنت عروقی پلیمری با حافظه شکلی به عنوان سیستم دارورسانی، بخیههای جراحی هوشمند و میکرومحرکهای فعالشده با لیزر برای حذف لخته در رگ خونی)، منسوجات SMP، محرکهای خودرو و سیستمهای خودترمیمی۸ مورد استفاده قرار میگیرند.
SMPها عموما از یک سری نقاط شبکه یا بخشهای سخت۹ و سوئیچها یا بخشهای نرم۱۰ تشکیل شدهاند. بخش سخت، شکل دائمی را تعیین میکند درحالیکه بخش نرم به ماده اجازه میدهد تغییر شکل داده و شکل موقتی ثابتی به خود بگیرد. برای ایجاد اثر حافظه شکلی، میتوان از محرکهای خارجی مختلفی مانند گرما، نور، مغناطیس یا رطوبت استفاده کرد.

در سیستم پلییورتان، نقاط شبکه میتوانند یا توسط پیوندهای عرضی فیزیکی یا توسط پیوندهای عرضی شیمیایی از طریق پیوندهای کووالانسی تشکیل شوند. SMPهای دارای کراسلینکهای شیمیایی (ترموستها) در مقایسه با SMPهای دارای پیوندهای عرضی فیزیکی (ترموپلاستها) خزش کمتری نشان میدهند؛ و ازاینرو، تغییر شکل برگشتناپذیر در طول بازیابی شکل کمتر است. پلییورتانهای حافظهشکلی ترموپلاستیک۱۱مزایای زیادی نسبت به سایر SMPهای ترموپلاستیک موجود دارند؛ قابلیت بازیابی شکل بالاتر (حداکثر کرنش قابل بازیابی بیش از ۴۰۰%)، طیف وسیعتر دمای بازیابی شکل (از ۳۰- تا ۷۰ درجه سانتیگراد)، زیست سازگاری بهتر و فرایندپذیری بهتر از جمله ویژگیهای این پلیمرها است. در SMP های TPU، بخشهای سخت از یک ماکرودیال زنجیره بلند با دمای انتقال حرارتی بالاتر و یا از دیایزوسیاناتها و گسترشدهندههای زنجیره تشکیل میشوند. بخش نرم را پلیالها تشکیل میدهند.

- پاسخگو به دما (Thermoresponsive)
- حساس به الکتریسیته (Electrically triggered)
- پاسخگو به نور (Light-Responsive)
- پاسخگو به میدان مغناطیسی (Magnetically triggered)
- اثر حافظه شکلی ناشی از حلال یا رطوبت (Moisture/Solvent driven)
- محرک چندگانه (Multistinuli-Responsive)
سنسورها یا حسگرها
از آنجایی که ویژگیهای فیزیکی و شیمیایی پلیمرها را میتوان در طیف وسیعی تنظیم کرد، کاربرد پلیمرها در دستگاههای اندازهگیری الکترونیکی پیشرفته مانند سنسورها روزبهروز در حال افزایش است. در طول چند دهه گذشته، پلیمرها با تقلید از اندامهای حسی طبیعی، در زمینه حسگرهای مصنوعی به رسمیت شناخته شدهاند. پلیمرها و کامپوزیتهای آنها با جایگزینی سنسورهای کلاسیک مانند نیمههادیها، اکسیدهای فلزی نیمههادی، الکترولیتهای جامد و غشاهای یونی، نقش اصلی را در حسگرهای گازی، حسگرهای pH، حسگرهای انتخابی یونی، حسگرهای رطوبت، دستگاههای حسگر زیستی و غیره ایفا کردهاند. این حسگرها گزینشپذیری بهتر و اندازهگیریهای سریعی دارند. اخیراً، پلییورتان و کامپوزیتهای آن در سنسورها بعنوان جزء فعال (شرکت در مکانیسمهای حسگری) و یا بعنوان جزء غیرفعال (تثبیت جزء حسگر) استفاده میشوند.محرکهای بر پایه پلییورتان
محرکها مواد یا دستگاههایی هستند که میتوانند در پاسخ به یک محرک خارجی مناسب، تغییر شکل یا تغییر مکانیکی داشته باشند. محرکهای پلیمری بدلیل هزینه کم، فرایندپذیری آسان، امکان تغییرشکلهای بزرگ و شباهت آنها به خواص عضلات انسان، در چند دهه اخیر توجه محققان را به خود جلب کردهاند. پلییورتان و کامپوزیتهای آن بطور خاص، جایگاه خود را بعنوان امیدوارکنندهترین محرکهای پلیمری در بسیاری از کاربردها از جمله عضلات مصنوعی و رباتیک تثبیت کردهاند. بسته به محرک مورد استفاده برای تحریک، آنها میتوانند به عنوان محرکهای الکتریکی، نوری، حرارتی، شیمیایی و پنوماتیکی عمل کنند.- محرک الکتریکی. پلییورتان از طریق دو مکانیسم کلی به محرک الکترومکانیکی پاسخ میدهد. اثر الکترواستریکو۱۲ اثر تنش ماکسول۱۳.
- اثر الکترواستریک: کوپلینگ مستقیم بین قطبش الکتریکی و کرنش مکانیکی، که به دلیل میکروساختار جدایش فازی پلییورتان، حدود ۸۵% از کل تحریک را تشکیل میدهد.
- اثر تنش ماکسول: جاذبه الکترواستاتیکی بین الکترودهای با بار مخالف، که کمتر از ۱۵% از تحریک را تشکیل میدهد.
- محرکهای پاسخگو به حرارت۱۴ و حساس به pH. پلییورتانهای پاسخگو به حرارت عمدتا برای کاربردهای حافظه شکلی استفاده میشوند؛ در این کاربردها، گرمایش از طریق روشهای مختلفی از جمله گرمایش مقاومتی یا گرمایش القایی مغناطیسی انجام میشود. در برخی از محرکهای خاص پلییورتان، از گرمایش مستقیم برای فعال کردن مکانیسم تحریک استفاده میشود. محرکهای حساس به pH برپایه پلییورتان برای دارورسانی، توجه قابل توجهی را در حوزه زیستپزشکی به خود جلب کردهاند. بعنوان مثال یک محرک حساس به pH برای دارورسانی با وارد کردن حلقههای پیریدین به زنجیره اصلی پلییورتان توسعه داده شده است. در این محرک، مکانیسم تحریک pH بدلیل تشکیل پیوند هیدروژنی بین اتم نیتروژن روی حلقه پیریدین و پیوند H-N یورتان در محیطهای خنثی یا قلیایی است. شکستن پیوندهای هیدروژنی در محیط اسیدی به دلیل پروتونه شدن حلقه پیریدین، تغییر شکل را معکوس میکند. این نوع رفتار تحریک برای دارورسانی بسیار مناسب است زیرا مستقل از دما بوده و فقط به pH بستگی دارد.
- محرکهای نوری. محرکهای نوری بدلیل ویژگیهای منحصربهفرد خود، مانند تحریک بیسیم و قابلیت کنترل از راه دور، در سالهای اخیر توجه زیادی را به خود جلب کردهاند. این نوع محرکها در حوزه زیستپزشکی که تحریک غیر از الکتریکی ترجیح داده میشود، بسیار مفید هستند. نانوکامپوزیتهای پلییورتان که میتوانند توسط نور مادون قرمز تحریک شوند، پتانسیل بالایی برای استفاده در این زمینه دارند. افزودن پرکنندههای رسانا مانند نانولولههای کربنی یا گرافن میتواند ویژگیهای جذب IR پرکننده و خواص مکانیکی منحصربهفرد پلییورتان را با هم ترکیب کند. پرکنندهها به عنوان یک واحد انتقال انرژی عمل میکنند که انرژی نور را جذب کرده و به PU منتقل میکنند؛ پلییورتان همچون واحد سوئیچ مولکولی عمل کرده و تغییر شکل مکانیکی در آن رخ میدهد.
- محرکهای پنوماتیکی. در برخی کاربردهای خاص مانند دستگاههای مراقبت پرستاری یا عضلات مصنوعی برای افراد مسن که به محرکهای سبک و انعطافپذیر نیاز دارند، محرکهای پنوماتیکی نسبت به محرکهای الکتریکی ترجیح داده میشوند. پلییورتانها در این کاربردها جایگاه ویژهای دارند؛ محرکهای پنوماتیکی انعطافپذیر برپایه پلییورتان که در صورت تغییر شکل توسط نیروی خارجی نیز میتوانند کار کنند، برای استفاده در سیستمهای مراقبت پرستاری گزارش شدهاند. نوع مشابهی از محرک عضله مصنوعی پنوماتیک با استفاده از پوششی از پلییورتان حافظه شکلی نیز توسعه داده شده است. در مقایسه با محرکهای پنوماتیکی مرسوم، این نوع محرکها مزایای متعددی را از خود نشان دادند. در دماهای معمولی، این محرکها میتوانند به عنوان محرکهای پنوماتیکی مرسوم عمل کنند؛ اما با استفاده از اثر حافظه شکلی پوشش پلییورتانی، موقعیت اولیه محرک و جهت خم شده با گرمایش ساده قابل تغییر است.
مطالعه بیشتر:استفاده از پلییورتان بعنوان عایق حرارتی
- Substrate
Actuator
- Optoelectronics
Electromagnetic Interference Shielding
Shape Memory Polymers (SMPs)
- Molecular switch
- Stimulus-sensitive domain
- Self-healing systems
- Hard segment or netpoints
- Soft segments or switches
- Thermoplastic polyurethane SMP (TPU SMP)
- Electrostrictive effect
- Maxwell stress effect
- Thermoresponsive actuator
مراجع
- Deepalekshmi Ponnamma, Flexible and Stretchable Electronic Composites, 2016
- Nelson A, Stimuli-responsive polymers: engineering interactions, 2008
- Leng J, Progress in Materials Science, 2011
- Marquez A, Journal of Applied Polymer Science, 1997
- Suman Thakur, Aspects of Polyurethane, 2017
بدون دیدگاه